ม.6แล้ว คณะไหนเขาจะรับเราบ้างล่ะ?

เชื่อที่สุดว่าหลายคนมีความฝัน และกำลังวิ่งตามความฝันอยู่
คนที่ได้ทำตามความฝันไปแล้วบางคนก็เพิกเฉยในความสำเร็จ
เหมือนเมื่อคืนที่ดูเป็นต่อ เขาให้่เราได้คิดรุ้มั้ย
ตอนสมัครงานร่ำร้องจะเป็นจะตายว่าเราอยากทำที่นี่
แต่เมื่อเราได้ทำไปนานๆ เรากลับไม่สนใจและขอไปที ขอให้วันนี้ฝ่านไปสักวัน(เพราะจะไปบางบาร์)
ทำไมไม่ย้อนไปนึกถึงวันแรกที่ได้ทำงาน และเพราะอะไรเราจึงอยากทำสิ่งนั้น


การเลือกเรียนมหาลัยก็เหมือนกัน ฉันก็เป็นคนนึงที่มีความคิดว่าจะทำยังไงดีนะ
เราเป็นประเภทแบบไหนและควรทำงานยังไงดีละ  


ฉันปราถานาที่จะเข้าวารสาร  ไม่ว่าจะเป็นมหาลัยใดก็ตาม 
แน่นอนว่าฉันจะทำมันให้ดีที่สุด 
และมันคงจะเป็นการแย่มากมากหากเราไม่รับผิดชอบในความฝันที่เราบรรจงสร้างขึ้นมา
อย่ากลัวที่จะฝัน เพราะความฝันมันจะสร้างความสุขและความรักให้กับเรา


บทความนี้จึงอยากให้ทุกคนได้แชร์ความฝัน ทั้งสำเร็จและไม่สำเร็จก็ตาม
แค่ขอให้ได้บอกว่าคุณพยายามเดินตามมันแล้วจริงๆ


ขอกำลังใจให้เด็กที่กำลังจะมีอนาคตคนนี้ด้วยนะคะ^^

ครั้งแรกบนรถเมล์....?

จำครั้งแรกที่ขึ้นรถเมลล์ได้มั้ย...
มันจะสุโก่ยมากเมื่อเทอกับเพื่อนเทออีกคนไม่เคยขึ้นรถเมล์มาก่อนเลย
อันที่จริงเรื่องนี้ไม่ค่อยน่านำเสนอเป็นเรื่องแรก
แต่ใครจะกล้าประจานตัวเองออกสื่อละ
ไหนๆก็ทำแล้ว เลยตามเลย

ขอแทนตัวเองว่าเค้า เพราะเป็นคำเคยชินที่คิดว่าน่าจะใช้กับคนได้หลายกลุ่ม
ที่สำคัญมันดูเป็นกังเอง และแบ๊วๆ เหมือนความน่ารักของเรา วะฮะฮ่า

วันนั้นเป็ยวันมหาไไไ.อะสัมดะเด๋ยไรก็ไม่รุ้
รู้แต่ว่าจะพาเพื่อนไปโลตัส โลตัสตรงสะพานใหม่เนี่ยแหละ
ตื่นเต้นมากเลย แต่ด้วยตวามที่เค้าคิดว่าเพื่อนรู้ว่าโลตัสสมควรลงป้ายไหน ทำให้เค้าลืมดูทาง
รึอาจจะเป็นเพราะความน่ารักดุจนางฟ้าที่มองไม่เห็นว่า วะเห้ย แม่*เลยป้ายแล้วหนิหว่า

รู้ตัวอีกทีก็เลยตลาดยิ่งเจริญแล้วแหน่ะ
ตอนนั้นประถม ไม่รู้หรอกว่าตรงนี้มันที่ไหน
จะให้ไปถามใครก้ไม่ได้ เด๋วเขาจะหาว่าเราสองบ้านนอกคอกนา
ด้วยความที่เป็นคนส.บ.ม.(สวย+มั่น)
จึงเดินไปซื้อฮาร์ทบีทถุงนึงเพื่อที่จะดูว่าในใบเสร็จมันบอกว่าเป็นเซเว่นสาขาไหน
ฉลาดเนอะ?? เมื่อเดินออกมาแล้วตรงกระจกข้างประตูเซเว่นติดชื่อบอกสาขาอยู่แล้ว 55

วันนั้นเราก็เลยไม่ได้ไปโลตัสตามระเบียบ ถือว่าได้ประสบการ์ณแอดเวรเจ๋อละกัน^^

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  เค้ามาเราเรื่องขึ่นรถเมล์แบบโซโล่ครั้งแรกดีกว่า
ตอนนั้นเช้ามาก ก่ะจะร่อน งัวเงียขี้ตาเต็มนวยนาดลงสะพานลอย
แหม ทำไมเช้านี้ป้าย(รถเมล์)ไร้คนจังฟ่ะ ถ้าเป็นครูสมศรเขาคงถามว่า
รู้สึกยังไง  วิสัจฉนาคือเฉยๆ กลับบ้านจะไปชวนพ่อเปิดดิกหามั้ย
หา......ว่าทำไมคนถึงไม่ยืนตรงป้ายรถเมลล์
แนะนำว่าเรื่องอย่างงี้ควรไปเปิดสารานุกรมฉบับรถเมลล์ไทย ว่าทำไมถึงชอบรังเกียจป้ายประจำทาง
ด้วยการจอดเลยรึจอดก่อน หรือแม้แต่การรู้ใจลูกค้า พอขาขึ้นได้ข้างนึงลุงแกก็ไป
แหมๆๆๆ รุ้ได้ไงค่ะว่าหนูรีบ

นอกเรื่องเยอะนะ?  เค้าก้ไปเดินเขินอยู่ตรงป้ายรถเมล์ ตอนแรกนั่นก็คือหยิบเื้สื้อหนาวมาดม-*-
คันที่ประสงค์ มาแล้ว ยะฮู้ว์ กรูจะได้ขึ้นรถเมล์ก็คราวนี้แหละ
ด้วยความที่เป็นคนที่ใสๆ จึงไม่รู้ว่า รถเมล์ปกติต้องโบก
 เพราะถ้าไม่มีคนลงเขาจะไม่จอด!(กรุณาออกเสียงด้วยค.หงุดหงิด)
มันก็เลยวิ่งผ่านไป เราเอ๋อเลยเพราะอุตส่าเอาเสื้อหนาวมาผูกกับเอวเตรียมบาดี๊แระนะ
หืมม์ ไม่เป็นไร แก้เขินด้วยการหยิบโทรศัพท์มาคุย ไม่ได้โทรหาใครเพราะ
ครม.(หรือครุณ(ออกเสียงคำควบด้วยสิ) แม่!)ไม่ได้อนุมัติเงินค่าโทรศัพ
เค้าจึงกดมั่วๆแล้วทำเป็นคุยกับอีบ้าที่ไหนไม่รู้แก้เขินซะงั้น
ด้วยความที่หน้ากำลังอินฯ พอรู้ว่ามีนักศึกษาผู้หญิงสองคนที่นั่งข้างในป้ายมอง
เค้าก็เลยทำสปีคภาษาเกาหลีแถบอิมิเรท อันทุเรศจริงๆ  ชวนชี่ฮวายไล่ฉี่อึหมาอาอา
ไม่รู้ว่าสองคนนั่นจะขำรึป่าว รุ้แต่ตับเค้าซายซ่านไปถึงโลกหน้า  คิดแต่ว่าคันต่อไปมาจะต้องโบกให้ได้!!


พอเหมือนเจ้าชายขี้นิลมังกรมา มันมาแล้ว
เรายื่นมืองามๆออกไปโบก.....  ช่วยจินตนาการตาม
กรุณาเลือกท่าโบกดังต่อไปนี้ ......1. เนเจอร์กิ๊ฟเพราะผู้หญิงมั่นใจ แม้ไม่เหลือไส้ในแล้วก็ตาม
2.ชินโนะสุเกะถลกกางเกงโชว์ดรายเพิร์สบ่งบอกความใสของเรา
3.ก้มหน้ายอมรับความผิดแล้วยื่นมือซีดๆออกไปโบก
4.ทำตัวเป็นผีลองกองซะ จะบอกให้ไอ้พี่ข้างลังรุ้ไปเลยว่าเค้าเซล์ฟสุดติ่ง(หู) ด้วยการยื่นขาขาวที่เต็มไปด้วยขนหน้าแข้งรุงรังเกินสตรีใดออกไปยั่ว(โมโห)คนขับรถเมล์
แต่เมื่อเราทำการโบก (ตามวิธีที่คุณคิด ..--ขอบคุณที่ร่วมสนุกนะเคอะ เอิ๊กๆๆ)
แใ่*กลับบอชี้ไปข้างห้นา เพื่อจะบอกเค้าว่า อีหนูป้ายรถเมลล์มันย้าย
ไม่รุ้รึไงไอ้ฟาย ย ย อ่าว  กำ ที่นี้เพราะตาสว่าง(แม้จะทำให้ค.สวยลดไปบ้าง) เราก็เลยคลานไปป้ายชั่วคราวที่ดันบังคับใช้แค่ชม.ครึ่งตอนเช้า รอไปรอมาจนได้ขึ้นรถเมลล์
วันนั้นเค้าก็ปลอดภัยดี  และแนะนำว่า4ท่าข้างบนคือท่าอันตรายที่เด็ก
สตรี และ เยาวชนมีคัน(เขียนถูกแล้ว) ไม่ควรกระทำเพราะอาจถูก
โศกอนาฏกรรมด้วยถูกซัมวันถีบส่งไปให้รถเมล์จูบสีข้างก็เป็นได้

ขอบคุณที่อ่านนะคะ  ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย เขียนไม่เก่งเลยค่ะ
เพิ่งหัดเขียนเรื่องวันแรก อยากได้รับคำติชมและแนะนำนะค่ะ
ขอโทษที่ใช้ภาษาพูด  แต่ทั้งหมดที่คุณได้อ่านนั่นคือภาษาใจ.... <3

มาเล่าเรื่องบนรถเมลล์ของคุณด้วยกันได้นะค่ะ